Pan Kotek był chory i leżał w łóżeczku....

Temu Panu Kotkowi to chyba wcale nie mogło być tak źle w takiej sytuacji, bo przyszedł Pan Doktor, pytał o różne takie z miłością, a ja dziś musiałam przejechać pół Warszawy żeby z moją panią doktor się zobaczyć z okazji dwudniowej gorączki i innych mało medialnych dolegliwości, i ta wcale nie wydawała się mnie tak kochać... No fakt, przerwałam jej celebrację obiadową pizzy deGrasso, ale żeby tak się w ogóle z tego powodu nie uśmiechnąć? I tylko rozkazy: rozebrać się, powiedzieć "Aaa...". Rozebrałam, powiedziałam, ubrałam (już z własnej inicjatywy), zabrałam papiery i taka niekochana przez panią doktor wróciłam do domu (zostawiając w aptece tygodniówkę)- tu na szczęście czuję się jak Pan Kotek. Telefon dzwoni i dzwoni, by się dowiedzieć z całej swej miłości: co powiedział lekarz, dlaczego nie chcę żadnych dodatkowych leków i czy piję sok malinowy? A ja, że lepiej tylko, że trudno o tym mówić, bo głos tracę... "No to bloga napisz"- viola!

Każdy powód dobry by zacząć pisać cokolwiek, nawet bloga (Siostra się ucieszy), dziś ten powód nazywa się zapalenie oskrzeli :)