MY WORK.

Już wolne. Warszawa zimna jak Jakuck (no może przesadzam, ale subiektywnie tak właśnie odczuwam...)

Ciężko jest, kiedy tydzien toczy się codziennością wręcz fabryczną. Dziesiątki wrzeszczących małych ludzi i z każdym nalezży nawiązać dobry kontakt w języku jeszcze dla nich obcym. Ale są momenty słodkie. Słodycz ta jest skarbem, jakiej nikt inny spróbować nie może jeśli nie pracuje z dziećmi.

Rozmowy codzienne.

***

Jania (lat 7): No i dostałam książkę "Odwiedziła mnie żyrafa", no i ta Warszawa, to znaczy żyrafa, pojechała do Warszawy się przewietrzyć. Nie rozumiem, jak można się przewietrzyć w Warszawie, ale żyrafy może tak już mają...

***
(Tego dnia na tapecie była piosenka "I Want a Hippopotamus for Christmas"- tuż przed Świętami)

Jania: Ja też chce hipopotama na Święta, ale gdzie on by mieszkał?!

Ja: No u Ciebie w pokoju raczej się nie zmieści, a Twoi rodzice raczej nie skakali by z radości mając takiego pupilka w salonie.

Jania: W piwnicy!

Ja: Ale tam byloby mu smutno..

Jania: Ale ja bym się tam z nim przeprowadziła!

Ja: Do piwnicy? To tobie byloby tam smutno.

Jania: Nie, bo bylabym z hipopotamem! :)

***

Przedszkole, grupa 5-latków

Natalka: Piotrek! Piernąłeś!

Piotrek: Pseplasam cię Natalka....
Natalka: To nie mnie przepraszaj, tylko wszystkich!!!

Piotrek: Pseplasam was wsystkich...

***

"Bo my Pania lubimy!!!"

I tym sposobem, gdy nachyliłam się nad obrazkiem Poli, by pomóc narysować "mouth"- przygniotło mnie sześcio- mało- osobowe zgrupowanie trzylatków, co niektóre dusząc szyję ofiary (moją!) ponoć z czułości. I krzyczę:

"Złazić potwory bo się uduszę!"

A one się śmieją i krzyczą: nieee!

***

I na pożegnanie. Amelka lat 3:

-Bye! bye! i niech pani pozdlowi menza!

-A skąd ty Amelko wiesz, czy ja mam męża?

-Bo wiem!

Także Menzu-pozrawiam :)

No dobra... Ja też ich trochę lubię:)