No i kangury widziałam! Deszczowa Anglia, północno- wschodni jej skrawek, a tu kangury!
(kochana Siostro, nie trzeba jechać do Australii żeby cieszyć się widokiem tych zwierząt. Naprawdę…)
Osły, lamy, małe owieczki, żółte cipciaczki… Czuję się jak kilkulatek :)
No bo tyle radości- gdzie ja to pomieszczę?!
Tyle naraz świata ze wszystkich stron świata:
moreny, mureny i morza i zorze
i ogień i ogon i orzeł i orzech -jak ja to ustawię,
gdzie ja to położę?
Te chaszcze i paszcze i leszcze i deszcze,bodziszki, modliszki -
gdzie ja to pomieszczę?
Motyle, goryle, beryle i trele -
dziękuje, to chyba o wiele za wiele.
Do dzbanka jakiego ten łopian i łopot
i łubin i popłoch i przepych i kłopot?
Gdzie zabrać kolibra, gdzie ukryć to srebro,
co zrobić na serio z tym żubrem i zebrą?
Już taki dwutlenek rzecz ważna i droga,
a tu ośmiornica i jeszcze stonoga!
Domyślam się ceny,
choć cena z gwiazd zdarta - dziękuję,
doprawdy nie czuję się warta.
(Wisia Szymborska)
3 komentarze:
po kangury to moze nie, ale juz pos lonce to chyba tak.
z deszczowej polnony pozdrawia siostra
a, taki masz dzisiaj produktywny dzien w tym blogu. czyzby padalo i siedzisz na poddaszu?
No może i nie największe dziś tutaj słońce za oknem, ale za to ile w sobie tego mam...
Niech to nigdy nie gaśnie nieważne na którym kontynencie, nie Siostra?
Prześlij komentarz